Donderdag

De vraag van vandaag is: Hoe komt die badkuip boven?!

Je wordt 's nachts wakker in je anti-reflux bedje, waarbij door de schuine vloer het voeteneinde 10 cm lager is dan het hoofdeinde, en gaat even naar het toilet.

Je piept en kraakt (de vloer) het badkamertje in, je ziet het ligbad en denkt op de vierde dag; EEN LIGBAD?! How on earth hebben ze die ooit boven gekregen over dat middeleeuwse trapje? En waarom ook? En vervolgens vraag je je af waarom dat je bezighoudt.

Welcome to my world... Valt niet altijd mee hoor.

Op donderdagen is er in Barnstaple een Pannier Market, zo zien we in een foldertje dat in ons huisje ligt. Dat is een 'mandjesmarkt', waarbij pannier verwijst naar de manden waarin vroeger de goederen naar de markt werden gebracht.

Op weg daar naartoe spotten we een oud gehuchtje Chulmleigh en we wijken daar even voor van de route af.

In The Trading Post, een charity shop die wordt gerund door de lokale bevolking, raken we aan de praat met de vrijwilligster van dienst. Of we uit de buurt komen. Nou, op wereldschaal gezien wel natuurlijk, maar laat ik vooral niet weer de wijsneus uithangen. We're from The Netherlands...

Ik weet niet of het je weleens is opgevallen, maar een béétje Brit heeft 'een goede vriend in Nederland'. Andersom ook trouwens.

Waar wonen die vrienden in Nederland, vraag ik? Net voordat het gênant begint te worden ontcijfer ik poging 3 als Badhoevedorp. Je kunt je denk ik wel een voorstelling van de uitspraak maken.

Wandelend door het gehuchtje kijk ik samen met mijn Magdalena Maria nog even bij het Maria Magdalena kerkje.

We vervolgen onze route naar Barnstaple.

De Pannier Market was een typische Insta vs reality ervaring.

Eerst het advertentieplaatje en daarna zoals het vandaag was. Maar eerlijk is eerlijk, wij vinden het wel lekker als het minder vol is.

Best gezellig marktje en het gaat vooral om het idee.

Als we door Barnstaple lopen zie ik als liefhebber van jaren 60 muziek dat in het Queens Theatre Herman's Hermits optreden. Doen die het nog??

Het blijkt dat de drummer van het eerste uur, Barry Whitwam, op zijn 78ste inderdaad nog toert, met drie anderen dus. Dapper!!

We moeten ook nog even wat winkeltjes in.

Hier een impressie van wat een kersverse opa heeft te doorstaan op zo'n dag.

Het blijft ook niet bij kijken alleen.

Voordat we verder gaan nuttigen we nog iets bij Boston Tea Party. Ook toch weer een beetje een hippe tent met hippe jonge mensen. In de bediening dan hè, want als we daar zitten rijdt de ene 80 jarige met zijn scootmobiel de andere 80 jarige achter zijn tafeltje vandaan, maar dat terzijde.

Het kan aan mij liggen, maar het lijkt wel of het helemaal in is om als jong personeel in zo'n zaak zo ongeïnteresseerd, sloom en verveeld mogelijk te doen. Inclusief een zo monotoon mogelijk stemgeluid waarbij elke intonatie zoveel mogelijk wordt vermeden. Het steekt elkaar aan lijkt het.

Ik ben een boomer hè? Was er al bang voor.

Maar de lemon drizzle en de rocky road smaakten verder prima.

We gaan nog even naar zee! Dit keer in North Devon, globetrotters als we zijn.

Ons huisje is in Mid Devon en de afgelopen dagen zijn we steeds naar South Devon geweest. Klinkt interessanter dan het is, het is allemaal niet zo enorm ver.

We merken wel dat hier de schoolvakanties nog bezig zijn. Al onze plekjes langs de kust zijn bezet. We kunnen mogelijk nog wel een leuk rotsje vinden, maar je raakt je auto echt nergens kwijt.

Maar Magda be like... toch een paar plekjes kunnen vinden hier.

Het ging niet vanzelf en het zijn bijna allemaal single track roads. Dat zijn tweerichtingsverkeer weggetjes waar 1,5 auto past en je dus telkens een inhammetje moet vinden en/of je spiegels moet inklappen en Magda haar ogen dichtdoet. Het schiet dus niet echt op.

De zon is onder, wij gaan terug. Als je zo best een groot deel van de dag samen in en rond de auto doorbrengt zijn er natuurlijk ook wel momenten waarop het stil is (thank god!!).

Maar de meligheid kan dan wel toeslaan, bijvoorbeeld bij het zien van een hier veelvoorkomend bordje van overstekende herten. Kiek, een peerd zegt degene die het als eerste ziet. De reactie bij het zien van een bordje met een een paard, die zie je hier ook best vaak, laat zich raden.

Zien we deze...

Bloedfanatiek proberen we allebei als eerste een spitse opmerking te bedenken. Let's call it a draw.

< < <

^^^

> > >