Zaterdag

We hebben de smaak te pakken, we doen gewoon nog een watervalletje!

Hier niet ver vandaan vind je de Canonteign Falls, een landgoed met een rijke historie. Help yourself

Met weer een heerlijk cooked breakfast, dat ook dit keer weer het brandalarm laat afgaan, achter de kiezen vertrekken we die kant op.

Bij de spoorwegovergang hier in Crediton zijn de bomen dicht. De trein trekt op vanaf het station en stopt weer, nu midden op de overgang voor een praatje met een collega. Waarom ook niet, en niemand die claxonneert dat ze op moeten schieten.

Het is iets meer dan een half uurtje rijden, deels op de bekende single track roads van 1 a 1,5 auto breed.

Ik rem hier in deze 2 weken meer dan een heel jaar in Nederland. Magda gilt hier ook meer dan in Nederland. Dat wil zeggen, normaal nooit, maar nu zat ze iets te lezen op haar mobiel toen een busje achter een muurtje opdook. We konden beiden nog prima remmen, maar Magda voelt de plotselinge vertraging en als ze opkijkt staart ze in de koplampen van een bestelbus die op 2 meter van onze voorbumper staat.

Keeltje weer geschraapt zullen we maar denken.

Gevulde rugtas op de rug, want misschien heeft ze een vest nodig, misschien zonnebrand, misschien een slokje water, misschien cash geld en misschien ook wel niks.

De lange broek die ze aan het eind van de dag liever aan had gehad zit daar dan weer niet in.

Het is een geweldig mooi, goed onderhouden landgoed. Als je in de buurt bent zeker het bezoeken waard. Voor kleine kinderen hebben ze bijvoorbeeld ook elfjes verstopt en hebben sommige bomen een deurtje.

Nadat we een kaartje hebben gekocht worden we losgelaten om langzaam maar zeker naar 170 meter hoogte te wandelen, de rode stippellijn volgend.

Op zich een flinke klim ook weer, maar erg goed te doen. Een deel van de route bestaat nog uit de originele trappen uit de Victoriaanse tijd.

Als we deze foto aan het maken zijn met ons tripodje biedt een jongedame heel vriendelijk aan of zij ons even op de foto zal zetten. Met de sof van gisteren nog in ons achterhoofd, wel foto's van ons, maar niks van de mooie achtergrond, besluiten we het toch maar zelf te doen.

Magda -dat maak ik zelf wel uit- Linders en authority issues? Anyone?

Als we weer beneden zijn trakteren we onszelf op het terras nog even op een echte Devon Cream Tea. Het schijnt dus van origine uit deze streek te komen.

Hier wel eerst de cream en daarop de jam. In Cornwall, een county verderop, is dat precies andersom.

Er komt nog heel wat kijken bij zo'n vakantie in Engeland!

Als we daar zo op het terras zitten zien we een peuter met real proper sturdy footwear. Zo stoer, bergschoenen maatje 25! Waar we tegenwoordig al niet op letten...

Als we toch in de buurt zijn rijden we ook even langs de Dartmoor distillery in Bovey Tracey. Bob en ik zijn beiden whisky liefhebbers, maar ik ken het niet en Bob heb ik er ook nog niet over gehoord. Moeten we binnenkort maar eens verandering in brengen.

Ze zijn gesloten, wat ook niet echt erg is, want een whiskyproeverij als je met de auto bent lijkt me niet handig. Voor je er erg in hebt rijd je aan de verkeerde kant van de weg.

Ook in de buurt... Haytor Rocks.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we niet meer zo'n puf hebben wéér zo'n klim te maken en dan boven tegen elkaar te zeggen; mooie steen wel, vind je niet?

Prima camera zit er op zo'n iPhone!

Iets minder in de buurt inmiddels, maar we gaan er wel heen, is ons ieniemini huisje.

Onderweg daar naartoe kwamen we dit bordje nog tegen. Wilden we je niet onthouden.

Een van de vinkjes die we nog moesten zetten is de Chinese Takeaway, ik ben er verzot op sinds ik hier, ergens in de jaren 80, woonde.

De Britse Chinees is wezenlijk anders dan de Chinees in Nederland al is het allebei gewoon een ordinaire vette bek natuurlijk.

Het is een aardige wandeling maar we hebben ik heb het er graag voor over.

Onderweg passeren we een kinderdagverblijf en we zijn heel blij dat onze kleinkinderen in Nederland naar de opvang gaan en niet hier. Ziet er nogal deprimerend uit, net als de Chinees trouwens.

Beef in black bean sauce met chow mein, vaste prik!

Ondertussen slingeren we ook de TV eens een keertje aan. Gobblebox is op Channel 4, een van de weinige amusementsprogramma's die we wel leuk vinden om te kijken.

Je bekijkt stellen die samen TV kijken en daarop reageren, meer is het niet.

Volgens mij is daar ook wel een Nederlandse versie van gemaakt, Thuis voor de buis als ik me niet vergis.

Afsluitend nog een kopje koffie en lekker een boekje lezen.

< < <

^^^

> > >