Zet anders eens een gezellig muziekje op, vraagt ze tijdens het ontbijt. Prima. Tien minuten later, mag de radio uit?
Jij weet ook niet wat je wil hè! Jawel hoor, maar dat is elke keer iets anders.
Probeer daar maar eens tegenaan te redeneren.
Vandaag gaan we nog een keer terug naar Bovey Tracey. Daar zijn we zaterdag doorheen gekomen, maar toen was alles dicht, terwijl het best een leuk plaatsje is.
Wat toen ook niet open was, maar wat ik toch wel graag wil bezoeken is de Dartmoor Whisky Distillery. Een kleine lokale whisky distilleerderij, een merk wat in Nederland (zover ik weet) nergens te koop is, anders dan via internet.
Een tasting zit er uiteraard niet in, maar ik wil eigenlijk wel een flesje 'ophalen' daar.
In diezelfde plaats zit ook The house of marbles, waar Magda wel even wil kijken. Alles met glas en glasblazen... en zo. Leuk om daar misschien kerstballen of zo te scoren. Een van de vele dingen die we hier plegen te halen. Een itempje of 10, hier in Engeland gescoord, hangt bij ons wel in de boom.
Daar eerst maar eens naartoe, dit ligt net iets onder Bovey Tracey.
Laten we het classificeren als best aardig, maar hebben er ook een beetje een schelpenmuseum-vibe bij.
Waarschijnlijk vaker verteld, maar ooit met de kinderen in de peuter-, kleuterleeftijd stonden we op een camping in de Vendée en het regende dagenlang. Uit pure wanhoop zijn we toen naar een oersaai schelpenmuseum geweest, samen met heel veel andere wanhopige ouders en hun kinderen. Een collectief trauma in ons gezin.
Geinig dus, maar geen (kerst)bal te zien verder.
We rijden naar het plaatsje zelf, parkeren de auto, gooien er een paar digitale muntjes via de RingGo app tegenaan en lopen richting de distilleerderij.
Bijna boven op de bult staat een pand leeg. Onze fantasie slaat een beetje op hol; zullen we hier een Mike on the Hump beginnen, in de geest van het befaamde no nonsens wegrestaurant Frans op den Bult in Deurningen. Stamppot schotels, of een Hump burger met vanillevla toe en natuurlijk het bakje rabarber of appelmoes.
Veel tijd om verder te fantaseren hebben we niet, we zijn er... en staan voor een dichte deur.
Maar mét bel! De dame in kwestie moest even helpen bij het lossen van bier. Don't ask.
In de winkel praten we wat over whisky en deze streek en ze vraagt of we het leuk zouden vinden om te zien waar het gedistilleerd wordt. Nou graag.
Het pand is de townhall van lang geleden. We lopen door de grote ruimte waar ook de proeverijen worden gehouden en waar je ook blijkbaar bijvoorbeeld een bruiloft kan houden. Dat verklaart ook het bier trouwens.
Ze neemt alle tijd voor ons en legt een en ander uit.
Maar hier gebeurt het dus, hier wordt Dartmoor whisky geproduceerd met lokale ingrediënten.
Als we teruglopen naar het winkeltje valt deze letterbrij natuurlijk op. Uiteraard willen we wel graag weten wat het betekent, en dat kost ons uiteindelijk 50 pence.
Ik heb tevergeefs geprobeerd 'm te reproduceren, maar elke letter staat voor een woord en dat wordt dan een lange zin in de geest van iedereen die wil weten wat hier staat moet fifty P in de pot doen. Het goede doel is het buitenbad van Bovey Tracey.
Het eerstvolgende chloortabletje is on us.
In het winkeltje verkopen ze merchandise en natuurlijk de producten die ze hier maken, drie soorten whisky en gin.
Van tevoren had ik me bedacht dat ik de Ex-Bordeaux Red Wine Cask Single Malt wel graag mee zou willen nemen en die zit inmiddels in het tasje.
Dan vraagt ze of ik misschien een slokje wil proeven van een van de andere. Nou een paar druppeltjes dan, want ik ben met de auto, de sherry cask dan graag.
Veel ruiken, ieniemini slokje... Heel lekker ook. Shit, nu weet ik het niet meer. Ik kan zo ontzettend níet kiezen bij dit soort dingen! Heel irritant.
Ach, waarom ook niet? Ik gooi er twee zaterdagen Heisterkamp tegenaan en neem ze gewoon alledrie! Ik vind het heel mooi dat ik ze zelf bij de bron heb gehaald en dat het hier in Dartmoor is gemaakt, met lokale ingrediënten.
Thuis wordt het een apart Dartmoor vakje in mijn whiskykast.
Ze staan ook heel mooi hier in het huisje op het oude eikenhout uit de zeventiende eeuw, met dank aan de thuisfotograaf voor de styling. Ik moet natuurlijk wel even een fotootje hebben voor Bob van deze aanwinst.
We babbelen nog even na met haar, ze is op vakantie geweest in Limburg en volgend jaar gaat ze naar... Tuitjehorn, Magda ontcijferde het. Daar verbleekt Badhoevedorp natuurlijk bij.
Maar we moeten verder, Magda heeft ook nog dingen op haar verlanglijstje staan. Handzeep... het is een bescheiden meisje.
En we hebben inmiddels ook wel zin in een bakkie.
De Copper Kettle lijkt een leuke plek, we wandelen erheen. En weer terug, ze zijn gesloten.
In het Dartmoor National Park vinden we Home Farm Cafe, nog veel mooier eigenlijk.
Hier krijgen we een echt heerlijke cream tea, met verse warme scones. In de bediening lopen super vrolijke, opgeruimde tieners. Wat een verschil met die moderne tenten waar die deprimerende 'hippe' jongens en meisjes en dinges lopen.
Afsluitend nog een klein wandelingetje om de calorieën-teller iets terug te tunen. Niet dat het in verhouding is, maar het is sowieso wel lekker even in deze schitterende omgeving te lopen.
Langzaam maar zeker gaan we weer richting huisje.
Een verkeerssituatie die we in Nederland nooit zullen tegenkomen is het oversteken van een snelweg. Je moet dus op de inhaalstrook van de snelweg rijden om uit te voegen en dan twee banen oversteken waar 100 km per uur wordt gereden. De motor zal je afslaan!
Snel dus maar de kleinere weggetjes opzoeken. Dat rijdt veel mooier, al moet je soms wel rare capriolen uithalen, zoals achteruit een veld in, om een dikke trekker voorbij te laten.
Onderweg schiet Magda nog wat plaatjes.
Oh ja! Ook nog gescoord vandaag, deze mooie dikke Oxford Classical Dictionary, voor weinig, in een charity shop. Gewoon voor de heb, omdat het zo mooi staat op mijn kantoor.
Tijd voor ons laatste avondmaal! Time flies when you're having fun, maar dit is dus onze laatste dag hier. We hebben Devon wel zo'n beetje uitgespeeld voor dit jaar.
We lopen naar onze stamkroeg van deze vakantie, the 3 little pigs. Ook hier blije, vrolijke jongens en meisjes in de bediening.
Het meisje dat mijn Guinness tapt maakt daar zelfs een kunstwerkje van, in het schuim schrijft ze met de tap het Ierse klavertje!!
Onvoorstelbaar hoe snel de tijd gaat, maar dat is alleen maar een teken dat we het fijn hebben gehad.
Stiekem zijn we straks ook weer blij dat we van alle gemakken voorzien zijn, normaal de trap op kunnen lopen, twee zelfs, en in ons heerlijk ruime boxspring bed kunnen slapen.
Morgen wordt een reisdag, van hier naar Dover en van Duinkerke naar Oldenzaal. Met een uur of 9 tot 10 sturen, 2 uur varen en een uur tijdsverschil erbij hopen we donderdagnacht thuis te zijn.
Het meest enerverende moment is mogelijk JA SPORTPALEIS JA op de ring van Antwerpen, niks om jullie verder mee lastig te vallen.
Daarom sluiten we hiermee ons verhaaltje af voor deze vakantie.
Je hoort van ons wanneer we weer op pad gaan natuurlijk.
