Dinsdag

Vandaag ziet het weer er heel veel beter uit! Geen katten of honden in zicht.

Van die gelegenheid maken wij dankbaar gebruik om naar de kust in Cornwall, een county verder, te gaan. 

Lekker een dagje aan zee.

Met de TomTom optie avoid motorways ingeschakeld rijden we de tweebaanswegen richting het westen. Waar we in Nederland volgens mij de neiging hebben om met een grote bulldozer een zo recht mogelijke lijn leeg te schuiven en te asfalteren, meandert het hier heerlijk door het landschap. 

Een wijze vrouw, die dit ook leest, drukte onze jongens (bij Marjolein was dat niet nodig) op het hart: Als je 100 km per uur MAG wil dat niet zeggen dat je 100 km per uur MOET!

Hier mag je 96... Bij tijd en wijle een heerlijk Mario Kart circuitje met mooie lange bochten en je wil de lokale bevolking natuurlijk niet ophouden.

Bij de zee aangekomen is het eb, een van de zekerheden van het leven, zo lijkt het. Het is 17 graden met een vrolijk zonnetje aan de hemel en een lekker briesje van zee.

Als we golfjes staan te kijken komt een kerel van mijn postuur, in zwembroek, achter ons langs. Hij gaat de zee in.

I've got an extra pair of trunks if you want? daagt hij mij een beetje uit. Die heb ik zelf ook bij me, maar ik sta nog een beetje te trutten. 

What the heck, zo vaak zijn we niet aan zee, ik trek m'n zwembroek aan! In je vakantie moet je, als het ook maar even kan, gezwommen hebben.

Als je er eenmaal in bent is het heerlijk app ik later aan ons gezin en Koen kan de That's what she said uiteraard niet onderdrukken. Soms heb ik wel een beetje medelijden met Magda.

Maar het is inderdaad heerlijk! (als je er eenmaal in bent)

Om mij op de foto te zetten rolt Magda haar broekspijpen op en loopt een klein stukje de zee in. Compleet gefixeerd op haar eigen stoere Neptunis vergeet ze dat het vloed aan het worden is. Een welgemikte golf breekt op haar bovenbenen met natte broekspijpen tot gevolg.

Eens kijken hoever die nog droog willen worden op ons Marks & Spencer picknickkleedje dat we hier een paar vakanties eerder hebben gescoord. Ook vandaag hebben we een meer dan goed gevulde rugzak mee. Vesten, jassen, eten, drinken, zwemkleding, handdoeken, maar weer geen extra broek.

Het water wint erg snel terrein en we blijven aan het slepen met dat kleedje. Uiteindelijk breken we voor nu maar even op en gaan wat drinken bij Sip + Sea.

We blijven ons erover verbazen hoe welopgevoed honden hier zijn. Bijna iedereen is hier met een hond en die honden negeren elkaar allemaal, er blaft er geen een. Allemaal keurig bij het tafeltje van het baasje.

Na ons drankje klimmen we de klif op via het steile ongelijke gravelpad. Halverwege laat ik heel galant dalende tegenliggers passeren door even op ze te wachten, een mooi excuus om even op adem te komen. 

Mijn iWatch moet haast denken dat hij verkocht is aan een ander, zoveel extra inspanning wordt er deze twee weken gemeten. De complimentjes en medailles uit de app zijn dan ook niet van de lucht.

Over lucht gesproken; die betrekt helaas. Vanaf zee trekken de wolken het land binnen.

Na hier een tijdje genoten te hebben gaan we een klein stukje verder langs de kust, daar is een zwembad dat bij vloed wordt gevuld door de zee. Dat willen we toch ook even zien.

Dit is tevens de commandopost van de Lifeguards, Sam en Mitch hebben dienst.

Nu het bijna vloed is gaan we toch weer even terug naar het eerste strandje om te kijken hoe dat er nu bij vloed uitziet.

We hebben genoten van ons dagje aan zee, we gaan weer terug.

Onbedoeld ziet Magda het brandstof lampje, nog 50 km te gaan, oplichten. Daar wordt ze niet echt rustiger van, zeker niet omdat het hier best dun bevolkt is en het al avond wordt.

Het eerstvolgende tankstation is over iets meer dan 20 km, het is een stil half uurtje.

Eenmaal weer volgetankt ziet Magda op het Mario Kart circuit, als we daar met net geen 100 km langsop meanderen, een kraampje. Zo leuk!

Een paar kilometer verder kunnen we enigszins veilig keren en rijden weer terug. 

Kijk daar!! als we er aan de ander kant voorbijkomen. Een stukje verder kunnen we weer terugkeren en nu we weten waar het precies zit, kunnen we ook vlak daarna een erf op rijden.

Er zit niks tussen wat ze wel zou willen hebben. 

Ach wat jammer nou, deel ik haar teleurstelling. Ik ben allang blij dat ze weer praat.

Bij het uitrijden van het erf moet je tussen twee muurtjes door, zo die grote weg op. 

Met dat we ons bedenken dat het misschien wel veiliger is als Magda even kijkt of het kan, raast een vrachtwagencombinatie haast mijn kentekenplaat van de voorbumper af.

In Crediton gooien we onze spullen even achter de deur en gaan een hapje eten bij de Italiaan.

Na een lange, mooie dag aan zee, in de zon (zonder zonnebrand) en lekker gezwommen is het nu genieten van een overheerlijke vers gemaakte pizza! Top tent! Top dag!!

Afsluitend twee levenswijsheden die we vandaag hebben opgedaan:

The way is easy for those with no preferences

Some people are like clouds, when they disappear it's a beautiful day